Paco Plumtrek

 

Podium Paco Plumtrek
presenteert:
Almelo De Musical
"Hoe gaat het eigenlijk met de gymzaal?"
Het verhaal en de achtergronden

   Terug Naar Begin Terug naar de website

 

   Terug Naar Begin Het hele verhaal

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 1

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 2

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 3

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 4

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 5

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 6

 

   Terug Naar Begin Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 1 - Waarom schrijven we dit verhaal?

Probeer maar eens een Gordiaanse knoop te ontwarren en inzichtelijk te beschrijven.

Hier volgt een wonderlijk verhaal hoe alle gebeurtenissen die ons hier gebracht hebben met elkaar zijn verbonden.

Als organisatie voor livemuziek in een middelgrote Nederlandse stad zijn we vanuit een spannende positieve tijd met veel toekomstperspectief heel plotseling in een heel vreemde situatie terecht gekomen.
Onze achterban is gewend om door ons op de hoogte te worden gehouden van de ontwikkelingen rond ons podium. Dat is ons de afgelopen anderhalf jaar maar mondjesmaat gelukt omdat wijzelf te maken kregen met een doorgaande stroom aan tegenstrijdige berichten.

Dit verhaal gaat ook over de oude gymzaal, het zaaltje naast de Kolkschool, volgens veel mensen de ideale plek om de activiteiten van Podium Paco Plumtrek te vervolgen. Op het moment dat de crowdfunding hiervoor van start zou gaan liep het spaak met de gemeente Almelo. Mensen uit onze achterban vragen hier, ook nu nog, steeds dagelijks naar. Daarom sturen we ons verhaal via onze website voor hoor en wederhoor de wereld in.
Omdat we nog steeds in de democatie willen geloven gaat dit ook over de door de gemeenteraad aangenomen motie waarin B & W gevraagd wordt ons podium te helpen bij het vinden van passende huisvesting, omdat ons podium als belangrijk wordt gezien voor de stad Almelo.

Het gaat ook over de standaard reactie op een nogal absurd verhaal: Ja, zo gaat het overal.
Om te voorkomen dat democratie alleen nog maar een handig vloerkleed onder de pokertafel wordt zetten we hier nog een keer alles op een rijtje, dan kan ieder voor zichzelf beoordelen of het dan maar geaccepteerd moet worden, nog los van of het overal gebeurt.
En dan gaat het over de onopgehelderde zaken waar wij nog antwoorden op zoeken, van mensen die dit lezen en die ingevoerd zijn.

Het kan zijn dat een toneelstuk, opera of musical de enige manier is om de tongen los te maken, om bekendheid te geven aan dit fenomeen, waarin lokale breedgedragen initiatieven vermorzeld worden door bestuurlijke machtspelletjes.

Of zoals Arnon Grunberg het beschrijft in zijn boek De dood in Taormina (blz. 51):

Misschien dat door middel van een musical dit Kafkaïaanse verhaal begrijpelijk kan worden.
Dit is een poging om te doorbreken dat het contact met de gemeente Almelo steeds meer op angst en wrevel is gebaseerd, want daarin is het moeilijk bouwen aan iets moois omdat je er steeds weer moedeloos en moe van wordt.
Om terug te keren naar het luchtiger gevoel van tien jaar geleden, toen er nog open met elkaar gesproken werd.

Ondertussen wordt ons nog steeds dagelijks de vraag gesteld: “Hoe gaat het eigenlijk met de gymzaal?”
Dan antwoorden we steeds: “Dat is een nogal ingewikkeld verhaal”.
We proberen het hier uit te leggen, maar we weten niet het hele verhaal, en zijn zelf ook heel benieuwd naar hoe dit zo heeft kunnen lopen.